En yakın arkadaşlar bile aralarındaki mesafeyle birbirlerinden radikal bir biçimde ayrılırlar. Bu mesafe, boş bir alan ya da hiç kimsenin olmadığı bir yer gibi bir aralık yaratır; bu aralık dostluğun gerçekleştiği yerdir.
Dostluk, dostlar arasındaki boş alanda anlam yaratan harekettir. Blanchot'ya göre dostluk düşüncenin koşuludur, düşünmek için dostlara ihtiyacımız olduğundan değil, yeni anlamın yaratılması mesafeler arası bir diyalog gerektirdiğinden. Düşünce olarak felsefe, öngörülemez söylemini sürdürebilmek için uzaktaki bir ötekiyle diyalog içinde olmaya, onunla dışarıdan konuşmaya ihtiyaç duyar.
Blanchot gibi Deleuze de arkadaşların bir tür ayrıştırıcı mesafeyi korumaları gerektiğini düşünür; yine de Deleuze için arkadaşlar samimi iletişimle bir arada kalırlar. Açık olmayan ve açıklanamayan 'işaretleri' ile birbirlerini büyülerler. Deleuze, L'abécédaire (Fransa'da yayınlanan bir televizyon programı) söyleşilerinin "Sadakatin S'si" bölümünde Blanchot'nun dostluğun düşüncenin koşulu olduğu fikrine özellikle atıfta bulunur.
Deleuze'ün bu konudaki gerekçesini açıklamak için "Nörobiyolojinin N'si" bölümüne de bakacağız. Her ne kadar burada dostluktan hiç bahsetmese de, Deleuze kavram oluşumunu, kendi disiplinler arası düşünüş biçimini, sanatçılar ve bilim insanlarıyla olan kişisel ilişkilerini açıklamak için aynı ilkeleri kullanır. Dolayısıyla hem Blanchot hem de Deleuze felsefenin diğer disiplinlerle dost olmak için kendi dışına çıkması gerektiğini düşünür.
Not: Julie Van der Wielen tarafından yazılan bu makale www.infotaste.com adlı siteden alınmış ve www.felsefearenasi.com.tr editörleri tarafından Türkçeye çevrilmiştir:
http://www.infotaste.com/friendship-as-a-condition-for-thought-blanchot-deleuze-and-the-discourse-of-philosophy/
コメント